Zien, en dan?

Twee keer hoorde ik met Pasen 2022 preken over de ontmoeting van
Jezus met Maria van Magdala, kort na zijn opstanding. Beide keren
drong zich de vraag op: ‘Waarom zág Maria niet dat het Jezus was,
maar dacht ze dat het wellicht de hovenier was?’ Ze had zo lang met
Hem opgetrokken; Hij betekende zoveel voor haar, want door Hem
was ze bevrijd uit de macht van de demonenwereld. En dus, toen het
graf leeg bleek, ging ze op zoek naar het lichaam van Jezus. Tegen
de ‘hovenier’ zegt ze zelfs dat ze Hem mee wil nemen. Kennelijk
kan ze aan niemand anders denken. En toch, als Hij voor haar
staat…?? Pas als Jezus haar aanspreekt bij haar naam, Maria, keert
ze zich naar Hem en zegt: ‘Rabboeni’. Dan ziét ze Hem, wil Hem
vastpakken; maar Jezus zegt: ‘niet Mij vasthouden’. In plaats
daarvan moet ze de leerlingen gaan zeggen dat Jezus gaat opstijgen,
maar dat Hij hén vasthoudt, want, zegt Hij: Ik stijg op naar mijn
Vader, die jullie Vader is, naar mijn God, die jullie God is. En toen,
op Tweede Paasdag las ik in Marcus 10 over de ontmoeting tussen
Jezus en Bartimeüs. De laatste zat langs de weg, hoorde rumoer en
vroeg wat er aan de hand was. Toen hij hoorde dat Jezus langs
kwam, zette hij het op een schreeuwen om aandacht. Als hij bij
Jezus geroepen is, vraagt deze hem: ‘Wat wilt u dat ik voor u doe?’
en Bartimeüs zegt: ‘Rabboeni, zorg dat ik weer kan zien.’ De
verbinding van het zien met het woord Rabboeni sprong er voor me
uit. Voor Maria was alles goed toen ze haar Meester zag. Bartimeüs
had, zo blind als hij was, al ‘gezien’ dat hij bij Jezus, Zoon van
David, moest wezen. En toen hij bij Hem stond gaf hij duidelijk te
kennen wat hij wilde: zíen! Zien, ook hij: zijn Meester. Want hij
ging niet ziende naar huis, maar volgde Jezus. Maria ziet haar
Meester en moet gehoorzaam een boodschap overbrengen.
Bartimeüs ziet zijn Meester en moet wel volgen. Kun je, als je in
Jezus je Meester ziet, iets anders dan je volgzaam aan Hem
toevertrouwen?

Frans van Egmond