Van de voorzitter

Ondanks de nog vele koude dagen, van ‘de met zijn staart roerende maand’ maart, hebben we de winter achter ons gelaten en is de lente ingetreden.
Altijd weer een gevoel waar je blij van wordt.
Je merkt dat de zon meer kracht heeft, meer warmte geeft, zodat mensen weer meer naar buiten willen. De tuin roept, om erin aan de slag te gaan. Naast het feit dat de dagen weer lengen en de vogels zich weer meer laten horen, zijn de eerste voorjaars-bloemen alweer een beetje op hun retour.
Voorjaar, het nieuwe leven laat zich weer zien!
Zo mogen we ook denken aan het komende feest, Pasen, waarvan wij onze viering al hebben gehad op dinsdag de 21 maart. Het “Feest der feesten” omdat de dood overwonnen is. Het feest van nieuw Leven.
Zo bijzonder om dat, wat je ziet in de natuur, mag beleven in je geloof.
Alles wat dood was, zat onder de grond, komt weer tevoorschijn, komt weer tot leven. En met de hele zomer nog voor ons, zullen we er nog veel meer van kunnen genieten. Dat willen we graag doen wanneer we o.a. weer de zomertrips hebben, daarover leest u verderop in de nieuwsbrief.
Maar ook is er weer een plan om te gaan fietsen.
Bertus en Hermien zijn wel weer bereid gevonden weer mooie routes uit te zetten.
In hun bescheidenheid dachten ze dat er wel anderen waren die het zouden doen, maar ‘ieder z’n vak’, want deze taak staat hen op het lijf geschreven.
Let u dus goed op, want in de komende nieuwsbrieven zal er meer over geschreven worden. Het is fijn elkaar ook te kunnen ontmoeten in de ‘stille maanden’ van vakantie. Dat de mogelijkheid er is om er nog even uit te gaan, per auto of met de fiets. Het duurt nog even voordat de vakantie begint, maar van af deze plaats wil ik graag een blijk van meeleven geven aan hen, die én niet met vakantie kunnen, maar óok niet mee kunnen met welke activiteit ook. We hopen dat u zich gezien voelt, dat er af en toe iemand langs komt of er een kaartje wordt bezorgd. U wordt niet vergeten. Met het gedicht dat Ria voorgelezen heeft op de Paasviering , mag ik u allen namens het bestuur
Gezegende en vrolijke Pasen toewensen.

Golgotha
Ik hield mijn schuldig hoofd gebogen naar de grond
toen ik op Golgotha onder Uw kruishout stond;
Ik zag soldaten, spottend en verveeld,
ik zag Uw klederen verdobbeld en verdeeld,
ik zag de priesters, vol van grondeloze haat,
ik zag alleen maar onverschilligheid en kwaad;
ik zag Uw moeder – en een zwaard ging door mijn ziel,
ik zag Uw bloed dat drupp’lend naar beneden viel;
en toen U riep: Mijn God, waarom verlaat Gij Mij?”
en ’t donker viel, dacht ik: nu word ik nooit mee blij –
hoe lang duurt de verschrikking nog van deze nacht?
Toen riep Uw stem het licht terug: “Het is volbracht!”

Dat wil ik doen met ’n hartelijke groet,
Jenny Plaggenmarsch