BESPIEGELINGEN

LOSLATEN

 Als je zo oud mag worden als ik heb je een leven vol verhalen en herinneringen. Zo ook mijn vriendin Rie.   We  praten veel over vroeger: mooie en ook veel droevige herinneringen.  En vooral over ‘kunnen loslaten….’

In TROUW (2008) heeft een stukje van haar gestaan. Zij beschrijft een voor haar religieuze  belevenis: het loslaten van herinneringen, die juist door het ‘loslaten’ hun waarde behouden.

Rie:

Enkele maanden geleden heb ik tijdens een meditatie een visioen, een droom gehad.   Ik stond aan het roer van  een vissersschip en was de enige aan boord.  Vóór mij was een plat dek vol netten.  Ik hoorde in mijn hoofd een stem: “Gooi aan de linkerkant je net uit.”  Ik wierp het net uit en haalde het moeiteloos vol met vis naar boven. Ik gooide de vissen op het dek.  Het leken donkerkleurige haringen.

Toen hoorde ik de vissen in koor roepen: “Wij zijn je droevige en nare herinneringen. Gooi ons toch weer overboord want anders zullen wij hier sterven en je dek bevuilen.”  Ik dacht direct aan de vele droevige dingen die mij in mijn leven overkomen waren, zoals het plotselinge overlijden van mijn man Murk.

Met een dekzwabber veegde ik de vissen overboord en zag ze in het groene water rustig  met het schip mee zwemmen.

Daarop hoorde ik de stem zeggen: “Gooi nu het net aan de rechterkant uit.”  Even later haalde ik  het net vol spartelende kleine witte vissen naar boven. Met verbazing hoorde ik ook deze vissen klagen: “wij zijn jouw vrolijke en blijde herinneringen. Gooi ons toch overboord want  anders zullen wij sterven en je dek bevuilen.”  Met  tegenzin zwabberde ik ook deze vrolijke vissen overboord. ….. mocht ik niet eens mijn mooie herinneringen houden?

Toen hoorde ik de stem zeggen: “Ga schoon schip maken! Richt je op de horizon en vaar voort.”  En ik voer voort, terwijl in mij het gezang opkwam: “Mij geleidt des Heren hand. “

Tot zover Rie.

Dirk Firet