BESPIEGELINGEN

VERRASSING
In mei van dit jaar was het mijn beurt om te schrijven voor
”Bespiegelingen”, maar ik was het glad vergeten. Toen onze altijd
attente voorzitter mij er aan herinnerde hoorde mijn vrouw mijn
verbouwereerde reactie ”ik doe mijn best maar…..” en in sneltrein
vaart schreef zij een bijdrage over ”ik doe mijn best en God doet
de rest”. Het werd een stukje met indringende vragen als ”geloven
wij eigenlijk wel dat God ons helpt?” en ”durven we hoe dan ook
over ons Godsbeeld met anderen te spreken?” Haar bijdrage
kwam zonder problemen in het juni nummer.
Onlangs trof mij het volgende gedicht.
PRESENT naar psalm 40
Op weg naar jouw feest gleed ik uit en viel
samen met mijn cadeau, languit in de modder.
Het papier was besmeurd en opengescheurd.
Hiermee kon ik jou niet onder ogen komen.
Smerig van top tot teen bereikte ik de feestzaal.
De gasten walgden en lachten en ik kwam er niet in.
Maar toen kwam jij en zei: Dat je hebt durven komen,
is het grootste cadeau. Kom alsjeblieft binnen.
Je wachtte terwijl ik mij waste, gaf me kleren van jouzelf
en schreef mijn naam in het gastenboek.
Achter jou aan ging ik de feestzaal binnen.
En terwijl ze jou toezongen, galmde ik uit volle borst mee.
Hier wordt een heel andere kant van God belicht. Hier is Hij
de wachtende die blij is als je komt. Bij hem mag je lachen
en vrolijk zijn, want Hij is een verrassing voor mensen die
Hem zoeken.
Een God die ons beoordeelt naar wat wij van het leven hebben
terechtgebracht.
Een God die ons helpt van dag tot dag.
Een God die op ons wacht en zegt ”welkom”.
Hoe beleven wij Hem of Haar? Het is goed om er met elkaar
over te praten in de wisselingen van het leven.
Inmiddels is mijn vrouw al twee maanden opgenomen in het
Hospice. Zij is ernstig ziek en haar levensverwachting is nog
maar kort. Maar zij is niet bang voor het einde, want zij
verlangt daarin Jezus te ontmoeten.
Zij laat u allen groeten en is dankbaar voor de vele kaarten,
bloemen, goede wensen en lieve bezoeken.

Wim Koelé