Je hoort mensen weleens zeggen: ”Iedereen wil oud worden, maar niemand wil oud zijn.” Daar zit misschien wel iets in.
De lengte van een leven is iets anders dan de kwaliteit van een leven. Zoals een arts eens zei: ”voeg geen jaren toe aan
het leven maar voeg leven toe aan de jaren.” Dit jaar had ik een paar gedenkmomenten die me lieten
terugkijken op mijn eigen leven. In mei ontving ik een brief van de praeses van de PKN-synode, waar hij mij
gelukwenste met mijn 60-jarig ambtsjubileum. Ik had er zelf niet eens aan gedacht, wel aan mijn 60-jarig
huwelijksjubileum, dat ik uiteraard niet kon vieren. Toen ik in juni 90 jaar werd was dat een heel gedenkwaardig
moment, dat door de corona maar heel beperkt gevierd kon worden. Juist bij zo’n verjaardag wordt het je goed duidelijk
dat je een groot stuk geschiedenis hebt meegemaakt, dat anderen alleen uit de boekjes kennen.
Terugkijkend ervaar je dat ook moeilijke en zware momenten bij dat leven horen. Ik ben een liefhebber van houtskooltekenen,

en dan weet je dat zwart en wit, licht en donker bij elkaar horen, misschien zelfs elkaar nodig hebben.
Een gespreksonderwerp waar ik geen antenne voor heb, is een abstract gesprek over ‘de’ zin van ‘het’ leven. Je leeft het
leven met zijn diverse ervaringen en stemming. De zin ervan kun je hooguit achteraf omschrijven, en die is voor ieder
anders. En zolang je zin in het leven hebt is het misschien al zinvol.
Een andere ervaring, die je alleen op hoge leeftijd kunt hebben, was de geboorte van mijn eerste achterkleinkind, een
verrukkelijk lief knulletje. Ik hoop dat hij veel zin zal hebben om te leven. Zinvol is zijn leven nu al!
Mijn vader las in de nacht van oud- en nieuwjaar uit de bijbel altijd psalm 90: ”Gij zijt ons een toevlucht geweest van
geslacht tot geslacht. ” In die keten van geslachten is iedere kraal, ieder mensenleven, zinvol..

Dirk Firet