BESPIEGELINGEN

Doorgaan

Bezig met Oekraine trof mij een krantenkop van deze week:
“Poetin zet de aanval onverbiddelijk door.” Hij gaat steeds
door. Dat bracht mij in herinnering een liedje van Ramses
Shaffy: “We zullen doorgaan, als niemand meer verwacht
dat we weer doorgaan,in een sprakeloze nacht, we zullen
doorgaan, we zullen doorgaan tot we samen zijn.”.
Ja, dat doen mensen, doorgaan met waar ze graag mee bezig
zijn, of doorgaan met wat perse moet. Dat doen die
Oekrainers nu, ze gaan maar door met vechten tegen
Rusland.
Onwillekeurig vroeg ik mij af: wat bezielt ze om maar door
te vechten tegen de grote buurman, David tegen Goliath?
Natuurlijk speelt woede mee en haat, maar daarachter moet
toch iets groters zitten. Het gaat wel om hun land. Voor hen
gelden ook rechtvaardigheid en vrede.
Wat bezielt Poetin eigenlijk om door te gaan? Heeft hij ook
een ideaal dat hem drijft? Hij heeft aangegeven dat hij
terugverlangt naar het grote Rusland van vroeger en dat hij
een afkeer heeft van een ‘westers’ democratisch buurland.
Hij noemt ze een kolonie van de V.S. en nazies. En achter
hem verschijnt Kirill, patriarch van de Russisch-orthodoxe
Kerk, die in een gebed voor de vrede de schuld voor de
oorlog in Oekraine neerlegde bij de acceptatie van
homosexualiteit en gayprides. Tegenstanders van Poetin zijn
voor hem “krachten van het kwaad” en ‘het Westen’ is
moreel decadent.
 Daar zie ik ook een ideaal, zelfs religieus gekleurd. Maar dan
wel een ideaal dat vierkant staat tegenover dat van Zelenski
en zijn volk. En als het dan tot een botsing komt, ja, dan
moet er gekozen worden.
Ik ben geboren in 1932 en heb dus, te jong maar wel bewust,
de tweede wereldoorlog meegemaakt en de bezetting van ons
land door Hitler en zijn naziehorden. Ik herinner me “Het
lied der achttien doden” van Jan Campert uit 1943 met de
regels: “Wat kan een man, oprecht en trouw, nog doen in
zulk een tijd? Hij kust zijn kind, hij kust zijn vrouw en strijdt
de ijd’le strijd.”.
Tachtig jaar later gebeurt hetzelfde als Oekraiense mannen
vrouw en kind afgeven aan de Poolse grens en terugkeren om
te vechten!
Intussen leven wij veilig in een vrij Westen en is het
veertigdagentijd. Daarom vraagt een andere machthebber ook
onze aandacht, Jezus: “Het was kort voor het pesachfeest.
Jezus wist dat zijn tijd gekomen was dat Hij uit de wereld
terug zou keren naar de Vader. Hij had de mensen die Hem
in de wereld toebehoorden lief, en zijn liefde voor hen zou tot
het uiterste gaan.” (Joh. 13: 1). Ook Hij gaat door, zijn
levensweg wordt steeds meer overschaduwd door onbegrip
van zijn bewonderaars en haat van zijn vijanden. Maar Hij
gaat door en wint de harten van zijn vrienden. Hoe? Door
voor hen te knielen en hun voeten te wassen. Hij weet, het
eind van zijn leven komt steeds dichterbij. En wat voor een
einde! Het benauwt Hem. Maar Hij gaat door, tot het uiterste.
Hem drijft liefde voor zijn mensen. Liefde tot het uiterste!
Wat een verbijsterende tegenstelling tussen deze twee
machthebbers die in deze weken onze aandacht vragen,
Poetin en Jezus, -als ik ze even met elkaar durf te
 vergelijken-. Beiden willen verandering, zuivering, reiniging,
Beiden gaan door op hun weg. Maar voor de een is dat een
weg van dwang, onderwerping, desnoods vernietiging. De
Ander komt stilletjes en vraagt: mag Ik …..? Bij de een
eindigt de weg in haat, puin en bloed. De Ander biedt ons
zijn eigen Bloed.
Ik stop maar met de vergelijking tussen een mens en God en
keer terug naar het liedje van Ramses Shaffy. Wij zullen
doorgaan, ja laten we dat maar doen. Het heeft toch zin. Ik
geloof niet zo erg in een betere wereld. Poetin gaat weer een
keer voorbij, maar dan komt er vast wel weer een nieuwe
Dwingeland die de orde verstoort. En ondertussen zijn er
genoeg grote en kleine dwingelandjes die zorg en spanning
veroorzaken. Misschien ben ik zelf er wel een af en toe. Dus
laten we doorgaan met liefhebben en zorgen en helpen en
zorgen voor onze mooie Aarde. Daarvoor is planning nodig
en politiek, goede politiek en ook…strijd.
Maar dwars door onze plannen en politiek en oorlogen is er
een andere Planning, een plan dat gedragen wordt door
Liefde, liefde tot het uiterste, liefde tot uw en mijn uiterste
en….tot het uiterste van deze wereld. Wie van dit Plan weet
heeft kan blijven hopen en bidden:
Maranatha, kom Heer Jezus!

Wim Koelee