BESPIEGELINGEN

Gods glimlach over ons bestaan.

Terwijl ik aan mijn bureau voor het raam zit te schrijven,
speelt het zonlicht door de takken van de bomen aan de
overkant. Het milde licht van de oktoberzon geeft aan de
verkleurende bladeren een gouden glans. Een toegift van de
zomer, deze zachte glans, als een onverwachte glimlach. En
hoeveel een glimlach kan betekenen, hebben we allemaal wel
eens ervaren. Ik denk aan de glimlach van de juf, op de dag
dat je voor het eerst naar school ging en het allemaal heel eng
vond, die glimlach die zei: je bent hier welkom, je hoeft niet
bang te zijn, hier is je plaats en samen zorgen we dat het
goed komt. De glimlach van je vader, als het je was gelukt
om iets nieuws te leren, de glimlach van je moeder als ze om
het hoekje van je kamerdeur keek, de verlegen glimlach van
je eerste liefde, het eerste lachje van je kind …….. alsof de
hemel even open ging. Maar ook de onverwachte glimlach
van iemand die je nauwelijks kent en die je toch zomaar
ineens even echt ziet, de glimlach die het ijs breekt, de
glimlach die een ongemakkelijke situatie oplost, de glimlach
die een gevoel van herkenning geeft, de glimlach van een
kind, die even alles lichter maakt.
Een glimlach, zo gewoon en toch zo bijzonder, want hoevéél
iets kan betekenen merk je soms pas weer op als je datgene
moet missen. Toen we door het dragen van een mondkapje
niet zichtbaar konden glimlachen, werd ik me pas bewust hoe
vaak we in de dagelijkse omgang contact maken door te
glimlachen en hoe waardevol een glimlach eigenlijk is.
Moeder Teresa, de bekende zuster uit India, zei het zo:
“Iedere keer dat je naar iemand glimlacht, is dat een daad van
liefde, een geschenk aan die persoon, een prachtig iets.” Een
geschenk, een daad van liefde …… zo belangrijk kan een
glimlach zijn, de glimlach van een mens. Hoeveel temeer,
denk ik, kan dan Gods glimlach betekenen. In de Bijbel
wordt nergens letterlijk gesproken van Gods glimlach, maar
het ervaren van iets van een glimp van Gods aanwezigheid,
van Gods liefde in ons leven, kan het beeld oproepen van een
glimlach, de milde liefdevolle glimlach van God over ons
bestaan. De dichteres Jacqueline van der Waals schreef op
het eind van haar leven, toen zij wist dat zij spoedig ging
sterven, in het gedicht Sinds ik het weet over die ervaring van
Gods nabijheid, Gods liefde:
Sinds ik het weet, is God mij meer nabij
En vaak, in d’ ernst van ’t aardsche spel verloren,
Zoo ernstig en zoo diep als ooit te voren,
Gevoel ik plots Gods glimlach over mij.
En Hanna Lam, die vooral bekend is door haar bijbelliederen
voor de jeugd, schreef in een lied dat in ons Liedboek staat
ook over die glimlach van God. Een glorialied, lied 274 : 3.
Wij zingen samen van uw gloria,
dank voor het leven, dank U voor elkaar,
geef ons uw geestdrift, vuur ons leven aan,
leg zo uw glimlach over ons bestaan.
Gods glimlach over ons bestaan ……. als een geschenk, een
daad van liefde, een zegen.
Dat die glimlach ons leven glans mag geven, ook in deze
herfst.

Een hartelijke groet van Fokje van Roekel