BESPIEGELINGEN

Zingen in de nacht

Geen wonder dat de gevangenen verbaasd luisterden. Midden
in de nacht hoorden ze ineens twee mannenstemmen die een
lied zongen. Een onbekend lied, het klonk een beetje
plechtig, godsdienstig misschien. Welke idioten haalden het
in hun hoofd om hier midden in de nacht te gaan zingen, hier
in de gevangenis ?!?
Ja, die idioten waren Paulus en Silas. Twee immigranten uit
Klein Azië, opgepakt, vals beschuldigd, afgeranseld,
opgesloten in de diepste kerker en ook nog eens vastgezet,
voeten in het blok. En dan een loflied zingen, zoiets als:
“Dankt nu allen God…” ?! Kom nou…..dat klinkt als een
sprookje.
Ja maar…. er staat toch: “om middernacht waren Paulus en
Silas aan het bidden en zongen ze lofliederen voor God”.
Dus pas “om middernacht”, toen ze daar al vele uren stil
hadden gezeten. Volgens mij hebben ze vast heel veel tijd
nodig gehad om een beetje tot zichzelf te komen: je zult maar
gegeseld zijn zonder enig fatsoenlijk proces, volkomen
onrechtmatig, waarom?, we deden toch niets kwaads? En dan
hier opgesloten als gevaarlijke misdadigers. We zijn gewoon
platgewalst! In wat voor land zijn we terechtgekomen? En
waarom heeft God dit toegelaten? We waren toch voor Hem
aan het werk?
God… , als je Hem erbij betrekt dan ga je uiteindelijk met
Hem in gesprek. Dan kunnen de boosheid, de verbijstering,
het verdriet, de wanhoop op tafel komen: God…waarom?!?
En in zo’n gebed kan het – o wonder- langzamerhand stil
worden in het hart. Niet dat er meteen antwoorden of
oplossingen komen, maar de storm legt zich. Je hebt die hele
lading ellende gedeeld met die Ander die zoveel groter is dan
alles om je heen. Misschien groeit al een besef van ‘vertrouw
maar’, misschien kun je eindelijk huilen, of zingen.
Zingen…? Ja, waarom niet. Zingen is toch eigenlijk bidden
met de woorden die een ander voor je opgeschreven heeft:
“Hoop op God, Hij zal…..”. Misschien is het een oud liedje
van vroeger dat in gedachten komt, of een nieuw dat je
hoorde op de t.v. Een liedje van verlangen, een lied van
hoop. Het klinkt zonderling: zingen in de nacht, zingen tegen
verbijstering, zingen terwijl je wanhopig bent. Maar het kan
wel: “…ons lied wordt steeds gedragen door vleugels van de
hoop…” zo zingt lied 657 vers 3 uit het Nieuwe Liedboek.
Het gaat om hoop op toekomst, een uitweg, een nieuw begin.
Paulus en Silas zongen ook om te getuigen, denk ik. Dat
laatste lukt ons misschien niet, zeker niet als de omgeving er
zich niet voor leent. Maar toch: zing! Zing ook in je nacht.
Desnoods alleen van binnen. Het helpt en…wie weet.
Nog één verhaaltje: er was eens een klein meisje. Ze woonde
met haar vader en moeder en zusjes in een kapotte stad, heel
veel gebombardeerd in de oorlog. Soms in de nacht was het
meisje verdrietig. Naast hun huis woonde een oude mevrouw
die ook verdrietig was. Ze was helemaal alleen, haar man
verloren op zee, haar dochter met man en kind omgekomen
bij een bombardement. ’s Nachts als ze weer eens niet kon
slapen ging ze maar psalmen zingen bij het orgel. De moeder
vond dat niet fijn. Ze mopperde: “dat mens is niet goed wijs.
Ze moesten haar naar een gesticht brengen.” . Het meisje
luisterde graag naar het zingen. Dan werd ze blij en voelde ze
zich veilig. Want God was dichtbij.
Het verhaal van Paulus en Silas staat in de Bijbel,
Handelingen 16: 11-40.
Het verhaal van het meisje heb ik ‘van horen zeggen’.

Wim Koelé